الهی، جذبه ای از نگاهت برای من کافی است تا زیر و رو شود روح سرگردان بی هیجانم. مشتی شور خداییت کافی است تا پر بگیرد بالهای بی رمق زمینیم. بپذیر مرا با بینهایت الطافت، ای خدا.
می دانم که همه اضطرابها و سر در گمی هایم ریشه در بی تو بودن دارد. همیشه این فاصله هاست که از ما می‌گیرد خودمان را. باید فاصله ام را با تو کم کنم، تا تو چیزی نمانده است.

می دانم آن قدر بزرگی که به کوچکی بالهای شکسته من نگاه نمی کنی. می دانم آن قدر مهربانی که امیدم را ناامید نمی‌کنی.